Plantago major
Samolot może zwieść – wydaje się, że wszystkie europejskie kraje są małe
i we wszystkich jest zawsze to samo:
wygodne lotniska pachnące Chanel z tax free;
poczekalnie, w których ze słuchawek płynie ta sama muzyka
i palce dotykają tych samych smartfonów, bez względu na to, gdzie tak naprawdę się jest;
ozdobione unijnymi gwiazdami bramki,
prowadzące na betonowo-szklane ulice w stronę miasta,
w którego sercu kryją się piękne stare kościoły i mosty, jakimś cudem
ocalałe z ostatniej wojny.
A przy hotelowych drzwiach z nalepką WI-FI, spomiędzy kostek brukowych, nieśmiało
wychyla się listek – ten sam, którym kiedyś tamowano krew.
Plantago major – w każdym z krajów nosząc swoje imię –
działa do dzisiaj.
Przełożyła Anna Michalczuk
Plantago major
Lennuk petab ära – näib, et kõik Euroopa maad on väikesed
ning kõikjal on üks ja seesama:
õdusad lennujaamad Chaneli-lõhnaliste tax freedega;
ootesaalidega, kus kuulatakse kõrvaklappidest samu laule
ja näpitakse sarnaseid nutitelefone, olemata seal, kus ollakse;
lahkete EU-tähtedega väravatega,
kust väljudes sõidetakse betoonist ja klaasist tänavaid pidi linna,
mille südames peitub peotäis vanu kauneid kirikuid ja sildu, mis imekombel jäid viimasest sõjast puutumata.
Ja WiFi-kleepsuga hotelliukse kõrval ajab end sillutisekivide vahelt välja tagasihoidlik teeleht – seesama, millega
vanasti peatati verejooksu.
Plantago major – igal maal isemoodi nimega –
toimib praegugi.
Leelo Tungal poetka, pisarka dziecięca, tłumaczka, redaktor naczelna magazynu dziecięcego Hea laps, matka i babcia. Ur. 1947 w Tallinie w rodzinie nauczycielskiej, 1972 ukończyła filologię estońską na Uniwersytecie w Tartu. Pracowała jako nauczycielka języka estońskiego w szkole podstawowej i średniej, w wydawnictwach gazet, jako kierownik w Teatrze Lalek. Autorka ponad 80 książek prozą i wierszem dla dzieci i młodzieży. Jej utwory charakteryzuje optymizm, bezpośrednia komunikacja z czytelnikiem, płynność opowieści, błyskotliwość; utwory często zawierają elementy fantastyczne, dotykają problemów etycznych i społecznych. Ma na swoim koncie powieści analizujące problemy starszych dzieci oraz wiersze i utwory rymowane dla wszystkich grup wiekowych. Pozytywne nastawienie i poczucie humoru pozwala jej podejmować w utworach poważne problemy. Opublikowała kilkanaście zbiorów wierszy dla dorosłych. Dała się poznać jako publicystka, krytyk, autorka i tłumaczka przedstawień lalkowych, słuchowisk radiowych, librett operowych, musicali, tekstów piosenek, autorka popularnego elementarza i podręczników szkolnych do języka estońskiego, zbiorów folkloru dziecięcego i anegdot, książeczek dla niemowląt. Przetłumaczyła na estoński szereg książek dla dzieci. Jej utwory przełożono na rosyjski, fiński, angielski, armeński, czarnogórski, łotewski, litewski i wiele innych. Zdobyła kilka nagród w dziedzinie literatury i poezji, 2005 nagrodzona odznaczeniem Republiki Estońskiej – Orderem Białej Gwiazdy IV klasy.
Leelo Tungal on poeet, lastekirjanik, tõlkija, ajakirja Hea Laps peatoimetaja, ema ja vanaema. Sündinud 1947. aastal Tallinnas kooliõpetajate perekonnas, lõpetanud 1972. aastal Tartu Riikliku Ülikooli eesti filoloogia erialal. Töötanud eesti keele õpetajana kesk- ja põhikoolis, toimetajana mitmete ajakirjade juures ning Nukuteatris kirjandusala juhatajana. Autorilt on ilmunud üle 80 värsi- ja proosaraamatu lastele ning noortele. Tema loomingut iseloomustab optimism ja elujulgus, vahetu suhtlemine lugejaga, ladus sõnaseadmine ja teravmeelsus. Tema tööde hulgas on fantaasiaelementi sisaldavaid lugusid ja muinasjutte, eetilisi ja sotsiaalseid probleeme lahkavaid jutustusi keskastme lugejale, luuletusi ja värsslugusid igas vanuses lastele ja noortele. Positiivne ellusuhtumine ja huumorimeel ei jäta autorit ka tõsiste teemade käsitlemisel. Lisaks lasteraamatutele on Tungal avaldanud kümmekond luulekogu täiskasvanutele, tegutsenud viljaka publitsisti ja kriitikuna, kirjutanud ja tõlkinud nukunäidendeid, kuuldemänge, ooperilibretosid, muusikali- ja laulutekste, koostanud populaarse aabitsa ja emakeele lugemikke, lastefolkloori- ja anekdoodikogumikke, ettelugemisraamatuid väikelastele, tõlkinud rohkesti lasteraamatuid. Tema lasteraamatuid on tõlgitud mitmetesse keeltesse, sealhulgas vene, soome, inglise, armeenia, montenegro, läti ja leedu keelde. Ta on pärjatud mitmete kirjandus- ja luuleauhindadega ning 2005. aastal Eesti Vabariigi Valgetähe IV klassi ordeniga.
Anna Michalczuk, (ur. w Opolu w 1979 r.), absolwentka filologii polskiej na Uniwersytecie Wrocławskim, tłumaczka literatury estońskiej. Ta profesja łączy jej największe fascynacje: język, literaturę i Estonię. Często powraca do swojego ulubionego kraju: na krócej, odwiedzając przyjaciół i estońskie księgarnie, oraz na dłużej, jak w latach 2006-2007, gdy studiowała tam w ramach wymiany akademickiej i w latach 2007-2009, gdy pracowała jako lektorka języka polskiego na Uniwersytecie w Tartu. Przełożyła z języka estońskiego: obszerny esej Ojcu Jaana Kaplinskiego (Pogranicze 2016), książki dla dzieci Księżniczki nieco zakręcone i Historie trochę szalone Piret Raud (Finebooks 2015), Wiersze wybrane Jüriego Talveta („Wiersze w metrze”, edycja 2010) oraz opowiadania: Ogień i woda Kristiiny Ehin („Bluszcz” 2010), Ogród miłości inżyniera Pawła i Pewnego pięknego marcowego poranka Mehisa Heinsaara („Rita Baum” 2007). Jest również autorką artykułów o literaturze estońskiej: Spotkanie z Jaanem. O estońskim pisarzu Jaanie Kaplinskim, jednym z kandydatów tegorocznej Nagrody Nobla (2016), Więc i sam dla siebie jestem obcy? Polska w oczach estońskiego pisarza Jaana Kaplinskiego (2008), Estońskie wędrówki z książką w lewej ręce (2003), Siedem narodzin Toomasa Nipernaadiego (2003), Prasa literacka w Estonii (2003).
Anna Michalczuk (sündinud 1979. aastal Opole linnas) on Wroclawi ülikooli poola filoloogina lõpetanud Eesti kirjanduse tõlk. Ta on oma ametis ühendanud oma kolm suurimat kirge: keele, kirjanduse ja Eestimaa. Seda armastatud maad külastab ta tihti: kas lühemaks ajaks, et külastada sõpru ja Eesti raamatupoode, või pikemaks ajaks, nagu aastatel 2006-2007, mil ta õppis Eestis üliõpilasvahetuse raames, või aastatel 2007-2009, mil töötas Tartu Ülikoolis poola keele lektorina. Anna Michalczuk on tõlkinud eesti keelest: Jaan Kaplinski autobiograafilise raamatu “Isale“ (Pogranicze 2016) , Piret Raua lasteraamatud „Natuke napakad lood“ ja „Teistmoodi printsessilood“ (Finebooks 2015), Jüri Talveti „Valitud luuletused“ („Wiersze w metrze”, 2010), ning Kristiina Ehini loo „Tuli ja Vesi“ („Bluszcz” 2010) ja Mehis Heinsaare „Insener Paaveli armastuse eesõu; Ühel ilusal märtsihommikul“ („Rita Baum” 2007). Lisaks on kirjutanud Eesti kirjandusest rea artikleid: „Kohtumine Jaaniga. Eesti kirjanikust Jaan Kaplinsikst, ühest selle aasta Nobeli preemia kandidaadist“ (2016), Nii et, ka ise endale olen võõras? Poola Eesti kirjanik Jaan Kaplinski silmade läbi“ (2008), „Eesti matkajad raamatuga vasakus käes“ (2003), „Toomas Nipernaadi seise sündi“ (2003), „Kirjandusajakirjandus Eestis“ (2003).